Trotec: Van voedseloverschotten naar veevoeding
Voedseloverschotten - bij Trotec worden ze "nevenproducten" genoemd - komt in volle vrachtwagens aan. Ze zijn afkomstig van industriële bakkerijen, chocoladefabrieken of koekjesfabrieken. Zo wordt jaarlijks 200.000 ton van deze "nevenproducten" verwerkt in Veurne en ook in de Franse dochteronderneming van Albon, in Frankrijk. Al deze restjes worden gekocht bij de voedingsindustrie.
Maar waarom zoveel verspilling? Sigrid Pauwelyn, directeur van Trotec: "De pralines zijn bijvoorbeeld niet vol genoeg. Ze kunnen niet zo verkocht worden. Hetzelfde geldt voor deze suikerwafels. Ze worden tijdens de productie gebroken, dus het is onmogelijk om ze te verkopen. " Er zijn dus productieproblemen maar soms is het ook de keuze van de consument die voedseloverschotten genereert. Sigrid Pauwelyn: "Kinderen houden niet zo van korstjes, dus de fabrikant snijdt ze en wij kopen de rest."
Dit alles wordt vervolgens verpletterd en volgt een productietraject dat ons naar het hart van het bedrijf brengt. Wat doen we met al deze producten? Hier is een doseertank ... is dat het? Dat klopt, maar meer komen we niet te weten. Productiegeheim. Het is net alsof we de getuige kunnen zien van een ketel die wordt gebruikt om de materialen te drogen. Meer uitleg krijgen we niet. Aan het einde van de verwerkingsketen heeft het eindproduct de vorm van bruinachtig meel. We ontdekken een berg meel die als voercomponent voor het vee zal dienen. Maar dan: kalfsvlees, koeien, varkens eten brood, pralines en wafels? Krist Forrez, operationeel directeur bij Trotec licht toe: "Het product is te rijk. Het wordt gemengd met andere diervoeders zoals bijvoorbeeld tarwe, sojabonen of maïs volgens de eisen van de fokkers". Is dat allemaal duur? Nogmaals, we zullen niet meer weten, de concurrentie kijkt mee!
OLIVIER CORROENNE - RTBF On n'est pas de pigeons
